آبخورگ ما

 عکس سمت راست شادروان محمد ذوالفقاری پدر این جانب حسین ذوالفقاری است. که در بهمن 1357 در سن 48 سالگی 

به خاطر بیماری تنفسی( بیماری معدن کاری) دار فانی را وداع گفت . و  بعد از این مصیبت فرزندان  و خانواده برای همیشه  سوگوار و

ماتمزده شدند.

 من در آن زمان دانش آموز سوم راهنمایی بودم.  15 سال بیش تر نداشتم که طعم تلخ ترین مصیبت جهان را چشیدم،

و مظلومانه ترین عنوان « یتیمی»بر جلد کتاب زندگیم نقش بست.

عکس سمت چپ شادروان احمد ذوالفقاری برادر این جانب می باشد که مرا هم برادر بود و هم پدر بعد از مرگ پدر.

او با آن اخلاق نیکوش شمس و مرادم نیز بود . اسطوره ی مهربانی من بود.کوچ  نا به هنگامش در اوج شادی من و طبیعت

یعنی پنجم فروردین 1386 بر اثر واژگونی خودرو  با همسفری تنها خواهرمان شادروان فاطمه ذوالفقاری چنان آتشی در وجودم افکند

که هرگز خاموش نخواهد گشت.